कधितरी नकळतच....

कधितरी किती नकळतच आपण
कोणाचे तरी होउन जातो....
त्याचे शब्द त्याने दिलेली सादं
त्याचि आठवण
त्याची स्पप्न पाहु लागतो..
त्याच हसणं बोलणं
त्यातचं जगु लागतो..
त्या नात्याचा नेमका अर्थ
लागत नसतो...
त्याला नाव देण्याचा हट्टं हि नसतो
असते ती मनाची आनामिक गरज
आनि स्वतःहाशीच
स्वतःहाने मांडलेला खेळ..
आणि आपण आपल्याच
मांडलेल्या खेळात फ़सतो..
कधितरी नकळतच.....

स्नेहा...