का कोणास ठाऊक...

का कोणास ठाऊक...
काधी तरी कळतच नही
असं का होत ?
आयुष्याची गणितं का चुकतात ?
क्षितिजाच स्वप्न बळगणार मनं
चार पाउला टाकायला सुधा कचरतं..
कसली तारि अनामिक भिती दाटते मनात
उरते ती फ़क्त निराशाच...
उमेदीची चिन्ह कुठेच दिसत नसतात
कळोखच्या भुयारात मनं स्वतःहाल
लोटत जातं..
आधारसाथि हात कधिच नव्हते
ते शोधण्यचाअ पोरखेळही आता बंद होतो...
आयुश्याची गणितं कधितरी चुकतातचं...
का कुणास ठाऊक?
स्नेहा..