का आठवतात नको त्या आठवणी...? बोचतात त्या मनात... छळ चालतो त्यांचा... कोण तो माझ काय त्याच्याशी घेणं देण? सगळ केव्हाच संपल आहे ... सुंदर दिसणार काटेरी स्वप्न होत ते॥ मी त्याला कधी ओळखलच नव्हतं... काटे दिसलेच नाही मला... जवळ घेतल गोंजारल.. हाताल बोचलेले काटेही कळले नाही.. नंतर दिसले ते फ़क्त रक्तबंबाळ झालेले हात ... हं वेडी मी त्याला तर काही झाल नाही ना म्हणुन त्याच्या जखमा शोधत बसले... आणी माझ्या हातावरच्या जखमा आधिकच खोल होत गेल्या मग... दोन वर्ष उलटुन गेली..ऽअजुनही सलतायेत त्या जखमा... पण आता वाटतय भावनाच बोथट झाल्या आहेत माझ्या... सवय झाली आता त्या जखमांची.. आत तोही मनाचा एक अविभाज्य भाग झाला आहे .. मनाने तो कप्पा त्य जखमांसकट आजुन जपुन ठेवलाय .. एखाद्या मोरपीसासारखा .. पण हे मोरपीस काटेरी आहे हेहे न कळुन कस चालेल?... तरीही...
...स्नेहा
५ टिप्पण्या:
chhan lihites!
kateri morpis? sahich! khup chhan shabd vaprlays... can very well relate with this!
ek number
morpis ha aataprayant me fakt mavu tyacha sparsh haluvar asto evedhch samajla hota pan katerihi asu shakto he aaj ya kavita mule jannavala
tya saathi dhnyawad
asach off the track vichar karat raha
Khup sundar lihila aahes...
no words 2 tell what i felt wen i read u r blog..
Abhijeet
Khup aswasth vichar vatatat...
टिप्पणी पोस्ट करा