रविवार, ४ जानेवारी, २००९

..

कभी कभी लगता है
खुदकोही पेहेचानही ना दुँ
कौन है तू?
आयिने में देखकर पूछती भी हु
तब आयिना धुंदलासा नजर आता है
एक बुँद टपककर कहेती है
अब तू तो पराया मत कर..
...स्नेहा


कधीतरी स्वतःलाच ओळख द्याविशि वाटत नाही
कोण आहेस तू...
आरश्यात पाहुन स्वतःलाच विचारते मी
तेव्हा आरसाही पुसटसा दिसु लागतो..
एक अश्रु टपकतो अन् म्हणतो
आता तू तरी परक नको करु...

( जास्वनंदी आणि Mइ..मराठीत लिहीली बरं का?)

८ टिप्पण्या:

अनामित म्हणाले...

Khupach surekh

Jaswandi म्हणाले...

he marathit lihi... jast changala vatel!

Monsieur K म्हणाले...

reminded me of the song frm Daddy,
"aainaa mujhse meri pehli si soorat maange"..

chhaan lihili aahes..

Mahadev Kapuskari म्हणाले...

good poems...
mindblowing..
keep it up.

आशा जोगळेकर म्हणाले...

सुंदर कविता । पण हिंदी ची काळजी घे ।
खुद को ही
आईने में

me म्हणाले...

खरच मराठीत छान वाटेल. good work

Dk म्हणाले...

Good one :)

Narendra Damle, words to speak and a heart to listen म्हणाले...

Talking of mirrors ............



"If you think Mona Lisa is stunning, you should look at my masterpiece.
.........................
..........
In the mirror", says God