न कळे तूला भाव मनीचा

हुरहुर नुसतीचं दाटे...

जगण्याला अर्थाचा फुटला मोहर

क्वचित हाती काटे लागे ..

न कळे ..



हुरहुरतो मग जीव

त्याला धूंदी सुखाची

एका काट्याची जखम बोचरी

दवा म्हणुन फुंकर हवी तूझी..

न कळे ..


हे सारे तूला उगाच वाटे

मग कंठ माझाही दाटे..

सारं मनीच लपवूनी मग

ऊरी हुरहुर साठे..

न कळे ..


सारेचं क्षणीक हे

आहे ठाऊक मज

उद्या उमलण्यासाठी

आजचा हा साज...

न कळे ..



...स्नेहा