अघळपघळ

ह्म्म्म आजकाल माझ्यात मस्त बदल झालाय अस जाणवायला लागल आहे... (आधिच्या पोस्टवर जाऊ नका ते वर्षापुर्वी लिहलेल होत अत्ता पोस्ट केल ईतकच आणी हो ते काल्पनिक समजा) तर काय म्हणत होते ..माझ्यात झक्कस बदल झालाय... बदल नाही म्हणता येणार त्याला कारण मी अशीच होते आधी मध्ये काय फेफ़रं भरल होत कुणास ठाउक? माझा बंद पडलेला रेडिओ अर्थात तोंडाचा मस्त सुरु झालाय... आणी आमच FM चॅनलही मस्त फेमस झालय... ऑफिसात गप्प गप्प बसणारी मी आता धिंगाणा घालताना बघुन लोकं आश्चर्य व्यक्त करत होती... सगळ्यात लहान असल्या कारणाने स्नेहाच स्नेहा बच्चा कधी झाल कळलच नाही त्यांनाही अन मलाही... एकुणच धम्माल चालु आहे... गम्मत म्हणजे मी आजकाल माझी टेन्शस का काय म्हणतात तेही मस्त एन्जॉय करू लागलेय.. कस माहीत नाही पण करतेय हे नक्की... मध्येच चिडचिड होण साहजिक आहे पण त्रासलेली अज्जिबात नसते... सध्या हसा आणी हसु द्या अस धोरण सुरु केलंय.. ऑफिसात बरेच वाद विवाद आणी सगळ्याच ऑफिस मध्ये असत तस रादर जरा जास्तच राजकारण चालु होत आहे...मला हे एक कळल लोक ऑफ़िस मध्ये येऊन कामापेक्षा राजकारण जास्त खेळतात, हेच परिश्रम आणी डोकी कामात वापरली तर... असो पण माझ्यावर कुठलाच परिणाम जाणवत नाही हे आहो आश्चर्यम आहे... कारण बर्‍याचदा लोक मलाच मोहरा म्हणुन वापरण्याच्या प्रयत्नात असतात... पण मी दगड झाले का काय ठाउक नाही पण चक्क र्दुलक्ष करायला शिकलेय... जो दुश्मन है उनको भी हसाते है आजकल हम...त्यात दुधात साखर म्हणजे चिल्लु पिल्लु लोकांची शाळा सुरु झाली आहे... वर्गात जायचं आणी मज्जा करायची... त्यात काल शाळेचा पहिला दिवस होता... सगळ्या बाई लोकांना खुप काळजी वाटत होती.. की आज फक्त रडण ऐकाव लागणार.. पण अगदी तसच झाल अस नाही... त्या लोकांनी हसणार्‍या आणी खेळकर मुलांची जवाबदारी मस्त पार पाडली आणी रोंदुलाल डिपार्ट्मेन्ट आमच्या कडे नकळत सोपविण्यात आल... हम भी कुच कम नही सगळ्यात भयानक म्हणजे भोकाड पसरवण म्हणजे नक्की काय याची प्रचिती होत होती अशी दोन मुल जरा आवघड होती बस... त्यातला मुलगा नर्सरी मधला आणी एक ज्युनियर केजी मधला... या दोन केस सोडुन बाकी दाये हात का मल का काय म्हणतात तस होत... नर्सरीतल आमच कार्टुन... आदित्य नाव त्याच... इतका जोरात भोकाड पसरवल होत त्याने आणी त्याला कोणी धरलच तर त्याचे हातपाय जोरात लागायचे इतकच... त्याला मी उचलुन घेतल आणी पंधरा मिनिट शांत करण्याचा प्रयन करत होते... एक तर त्याची भाषा कोणती हे कळात नव्हत आणी त्या बिचार्याला इंग्रजी भाषा आवगत नव्हती... मग मी त्याच रडण कान देउन ऐकल... तर कळाल अरे हा तर मराठीत रडतोय... हुश्श झाल ... पाच मी त्याला समजावयाच म्हणुन विचारल आरे बाला तु शहाणा की नाही.. तर भोकाड पसरत नाहि मी वेडाssss मनात म्हटल चला आपल्याच जातीचा दिसतोय... कस बस पाच मिनिटात शांत केल .. आणी साहेब काही झालच नाही मला खुप मज्जा येतेय आशा आविर्भावात खेळायलाही लागले... त्याच्या वर्गातली शिक्षिका आणी त्याला सांभाळायचा प्रयत्न केलेले सगळे मला... 'कीती पराक्रमी ही' या नजरेतुन बघत होते... ;) केस नंबर दोन ज्युनियर केगी... त्या वर्गाकडे मी मोर्चा वळवला तिथे गेला एक तास ते कर्ट रडत होत याच नाव आर्या बर याच्या भाषेची कल्पना आधिच आलेली त्या मुले काय कराव सुचत नव्हत... तो तमिळ का मल्लु होता पण सुदैवाने त्याला आणी मला तोडक मोडक इंग्रजी येत होत.. पण साहेब ऐकतायेत कसले... याच चार जणांना बडवुन झाल होत.. आणी त्याच्या मात्रुभाशेत रडण चालु होत... आणी ती भाषा कोणालाच अवगत नसल्याने सगळ्यांच्या नाकी नौउ आले होते... शेवटी धिर करुन त्याला उचलुन घेतल.. आणी मला वाटल त्याची आता माझ्यावर वार होणार तर उलट झाल त्या पिल्लाला काय वाटल कुणास ठाउक मला बिलगल आणी मुसमुसुन रडु लागल.. मला काही सुचेना... मी त्याला काहीही न बोलता फक्त कुरवाळत राहीले आणी तो मला बिलगून बसला होता... हळु हळु त्याच मुसमुसण थांबल आणी इतर मुलांप्रंआने त्याच लक्ष ति.व्हि कडे गेल मग माझ्या कडेबघुन गोड हसला... माझ्या मांडिवर आसनस्थ होउन महाराज कार्टुन बघू लागले.. त्याच्या वर्गातल्या त्याच्या बाईंना गदगदुन आल.. केवढे हे उपकार... हे भाव तिच्या डोळ्यात दिसत होते...असो अजुनही काही गमती जमती आहेत... पण तुम्हाला पकवायच नाही... अघळपघाळ लिहीत गेलेय... आजुनही लिहावस वाटतय पण थांबवतेय॥ माझ प्रेमात न पडता '' आज़कल पॉव जमी पर नही पडते मेरे '' अस झालय॥