अस्मितेच्या नावाखाली..........

अस्मितेच्या नावाखाली
सहन केल तिने सारं
त्यांना देव मानल
त्यांना चार चौघात
वरमाला घातली होती
तिने त्याच्या गळ्यात...
त्याने मात्र तिला वाटुन घेतलं
पाच जणांत...
तीही हो म्हणाली...
समाजाच्या चौकटी मोडुन सुध्धा
अभिमानने जगली होती....
अस्मितेचा पदर पांघरुनच बसली होती...

पण त्यांनी काय केल?
धर्माच्या नावाखाली आणि
सत्याचे झुल पांघरुन
तिला द्रुतात लावलं
तिच्या समर्पणाच असं बहुलं केलं
तीच रडणं ओरडणं त्यांनी सहन केल
पण स्वतःहाच्या
शब्धाला जस्त महत्व दिलं
आपले पणाच ओलावा
त्यांनी असा संपवला होता...
ती मत्र अस्मितेच्या नवा खाली
सर काही सहन करत आली

ती अग्निकन्या होती
पण तेवत रहीली ज्योती सारखी
मनामद्ये मात्र
खुपचा जाळ लपलेला होता....
त्याचे कोणाल काहीच नव्हते
होती ती फ़क्त तिच्या अस्तिवची ओढ...
आन स्वतःहाच्या अहंकारची जिद्द...
ती मत्र अस्मितेच्या नावा खाली
सार काही सहन करत आली...

स्नेहा