सोमवार, २७ जून, २०११

ये ना गं..

तिचा तो प्रेमळ-उष्ण स्पर्श..
सत्य कळल्यावर दिलासा देण्यासाठी
पुढे केलेला तो हात
माझ्या हातावर विसावला तो कायमचाचं....
तो उष्ण स्पर्श शेवटचा होता ह्यावर
माझा अजून विश्वास बसत नाही..
ये ना गं.. प्लीज ये ना..


ती अजूनही आकाशाकडे डोळे लावून
विनवणी करतेयं तिला..
कदाचित आकाशातून बघत असेल ती हिला
मी अस्वस्थ असताना..
अभाळाची मऊ कुशीही बोचत असेल ना तिला?
जेव्हा हे जाणवतं..
तेव्हा ती खडबडून उठते.. डोळे पुसते..
आभाळाकडे बघतं तिला सांगते..
अगं मी मजेत आहे..
तूला माहित्येय ना मध्येच असे झटके येतात मला
तू तिथे सुखी रहा..


पण तिला मनातला आवाजही येत असेलच की
आता खर तर अंतर संपलयं
मग तिची ओढ का?


हा खेळ बहुदा हिच्या शेवटच्या श्वासापर्यंत चालेल
ते तिने दिलेल्या श्वासांचं ऋणचं म्हणायचं


...स्नेहा

1 टिप्पणी:

गणेश पावले म्हणाले...

khup chaaan,,,,,,,,,
अभाळाची मऊ कुशीही बोचत असेल ना तिला?
जेव्हा हे जाणवतं..